Στην κάμερα της εκπομπής, «Καλύτερα δε γίνεται» μίλησε η Όλγα Δαμάνη, την οποία απολαμβάνουμε τη φετινή σεζόν στον «Σασμό» και στο ρόλο της «Γιαγιάς Ρηνιώς».
«Κλείνω 50 χρόνια στο θέατρο και δύσκολα και πάρα πολύ ωραία. Θα ήταν αχαριστία να μη νιώθω τυχερή. Είχα καταπληκτικούς δασκάλους, συναντήθηκα με υπέροχους ανθρώπους, που είναι το πιο σημαντικό από όλα. Την πρώτη μου τάξη την έβγαλα στο εθνικό και τις υπόλοιπες στο Τέχνης με τον Κουν.
Ήμουν ντροπαλή και μαζεμένη πάρα πολύ. Μετά από πολλά χρόνια συνειδητοποίησα πόσο ελεύθερος νιώθεις πάνω στη σκηνή. Δεν ήξερα και δεν μου άρεσε να κάνω τίποτα άλλο.
Έγινα ηθοποιός μετά τη γνωριμία με τον Κατράκη, όταν ήμουν σε ένα γραφείο ως δακτυλογράφος. Δεν τόλμησα πολλά πράγματα και αυτό το κουβαλάω. Δεν τόλμησα να ανοίξω τα φτερά μου λίγο νωρίτερα, να σταθώ στα πόδια μου λίγο νωρίτερα, να φάω τα μούτρα μου νωρίς. Δεν μου δόθηκαν οι ευκαιρίες όταν ήμουν γεμάτη ζωντάνια και κέφι. Έχω κάνει πάρα πολλά λάθη, προσωπικά που αφορούσαν και τη δουλειά φυσικά», είπε αρχικά η Όλγα Δαμάνη.
Όσον αφορά το ρόλο της γιαγιάς, τον οποίο έχει ενσαρκώσει πολλές φορές ανέφερε:
«Ήταν μια πρόκληση, μετά δεν μου άρεσε που αυτό γινόταν πολύ συχνά. Ο ηθοποιός θέλει να δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα».
Στη συνέχεια η Όλγα Δαμάνη αποκάλυψε ποιες ήταν οι αγαπημένες σκηνές στον «Σασμό» αποκάλυψε: «Είμαι τυχερή στη συγκεκριμένη δουλειά που έχω την Μαρία Πρωτόπαππα, την Χριστίνα Χειλά, τον Νικούλι, συναδέρφους που εκτιμώ. Περισσότερο αυτό μετράει. Θέλω να πω ευχαριστώ στον κόσμο για την αγάπη του. Μερικές φορές μου έστελναν γκοφρέτες ως εκδήλωση αγάπης. Οι πιο δύσκολες σκηνές είναι και οι πιο αγαπημένες.
Η απώλεια του εγγονιού, το κλίμα πολέμου από την άλλη οικογένεια που δεν σταματάει ποτέ και που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Η γιαγιά είναι ευαίσθητη και διεισδυτική. Το μεγαλείο της γιαγιάς είναι η παραδοχή του λάθους της. Είναι τραγικός ρόλος γιαγιά».
